даң-дұң

син.: у-шу, азан-қазан, дырду, даң, ың-жың, шаң-шұң, дабыр, айқай-ұйқай, айқай-шу, дабыр-дүбір

Улап-шулаған, даурыққан көп дауыс.

Көп адам даң-дұң дауыспен ит үйшігінің маңына жинала бастады (С.Мұқанов).